از هر سه ایرانی یک نفر فقیر است !

آمارها نشان می دهد در زمینه کاهش فقر دستاورد ویژه ای نداشتیم و به جایی رسیده ایم که در سال 1402 حدود 30 درصد جمعیت ما زیرخط فقر هستند که نزدیک به 26 میلیون نفر را شامل می شود.

-  هم میهن نوشت: درست است که نرخ بیکاری کاهش پیدا کرده، اما آیا با تعریف یک ساعت کار در هفته که نرخ بیکاری با آن محاسبه می شود، می توان پاسخگوی مخارج یک خانوار بود؟ قطعاً نه.

خیلی از اوقات افراد شاغل هم هستند، اما بسیاری از آن ها نیز فقیر محسوب می شوند، چون ارزش نهایی تولید آن ها در اقتصاد پایین است، چون یا قیمت محصولاتی که تولید می کنند پایین است و یا تولید کمی دارند.

  مشاهدات اقتصاد ایران نشان می دهد که شیوه حکمرانی اقتصاد ایران بر نامطلوب دانستن سودآوری بنگاه ها بنا شده است.

دولت به خاطر حمایت از فقرا اساساً سودآوری را ضدعدالت فرض می کند و نمی گذارد مازاد ایجاد شود تا آن مازاد یک نظام تامین اجتماعی را درست کند.

دولت با تاکید و اصرار هویتی، اصرار دارد که از طریق قیمت حمایت های اجتماعی خود را انجام دهد و این نقش چنان قوی بوده که دولت های مختلف با گرایش های مختلف از این نظر بسیار شبیه به هم عمل کرده اند.

  گفته می شود در این چهار دهه سرمایه های فیزیکی خود را از دست داده ایم، سرمایه هایی که مبنای تولید بوده اند.