تاج و جلال اصفهان

در سرزمینی زندگی می کنیم که پُرجلال است و تاج دارانِ هنر کم ندارد، اما بر تخت ماندن و فراموش نشدن، چون جلال الدین تاج اصفهانی، کار هرکسی نبوده و نیست.

- ایسنا/اصفهان در سرزمینی زندگی می کنیم که پُرجلال است و تاج دارانِ هنر کم ندارد، اما بر تخت ماندن و فراموش نشدن، چون جلال الدین تاج اصفهانی، کار هرکسی نبوده و نیست.

جلال تاج بر اساس شناسنامه در سال 1282 شمسی به دنیا آمد.

و همه می دانند که چند سالی قبل از آن، چشمِ اصفهان به دیدن او روشن شده بود.

چنان که منوچهر قدسی در یادنامه تاج (نشر صائب، 1361) آورده است، در موقع مرگ، تاج 86 ساله بود.

اما طبق سال نادرستی که در شناسنامه اش ثبت کرده اند و در بسیاری از منابع مکتوب شده، 78 سال داشت.

تاریخ دقیق آن 13 آذر 1360 شمسی است.

این 1360 همان سالی است که حسن کسایی در کتاب از موسیقی تا سکوت درباره اش می گوید: در همین سال به جرم یک عمر خدمت به موسیقی این ممکلت، آقای تاج و بنده از رادیو و تلویزیون اخراج شدیم و حقوق و مزایایمان به کلی قطع شد.

به هرروی، تاج تا واپسین روزهای زندگی به کسی پشت نکرد و در محافل حضور داشت.

دلیل این مدعا روایت نزدیکان اوست که در یادنامه تاج آمده است.

برای نمونه، محمدرضا شجریان از روز 14 آبان 1360، یعنی 29 روز پیش از درگذشت این نغمه گوی اصفهانی یاد می کند که با تنی چند از سردوگرم چشیده های مو�