سجاده عشقی که در خانه «عاطف» پهن است

تخلصش عاطف است؛ عاطف به معنای «مهربان».

به اندازه عمر انقلاب اسلامی روی این تخت چوبی دراز کشیده است.

شب و روز، هر ساعت، هر لحظه و هر ثانیه، به اندازه عمر انقلاب یعنی 45 سال، - ایسنا/همدان تخلصش عاطف است؛ عاطف به معنای مهربان .

به اندازه عمر انقلاب اسلامی روی این تخت چوبی دراز کشیده است.

شب و روز، هر ساعت، هر لحظه و هر ثانیه، به اندازه عمر انقلاب یعنی 45 سال، یعنی 540 ماه این یعنی حدود 16 هزار و 200 روز و 388 هزار و 800 ساعت.

حتی برای شمردنش هم روزها فرصت نیاز است اما عاطف تک تک این لحظه ها را روی همین تخت زندگی کرده است.

با خود می گویم این تخت لحظه لحظه زندگی عاطف را در آغوش کشیده، روی همین تخت محاسنش سپید شده و خطوطی روی پیشانی اش نقش بسته.

روی همین تخت سجاده عشق را سروده، روح غزل را در مجنونی مجنون دمیده و سفره دل را در بیابان غریب زندگی پهن کرده است.

جلیل جمشیدی سال 1334 در ملایر متولد می شود و در سال 1358 در حالیکه جوانی 24 ساله بوده، در حین مأموریت و طی یک مانور ارتش جمهوری اسلامی، از بلندی می افتد و از ناحیه گردن دچار آسیب نخاعی می شود.

صدمات جمشیدی حین انتقال به بیمارستان 501 ارتش بیشتر شده و ریه های وی نیز آسیب می بیند.

یک سال در همان بیمارستان بستری بوده و پس از آن یعنی سال 1359 زندگی جدیدی را آغاز می کند.