برای ما حمدی بخوانید که شما زنده اید و ما مُرده!

 گمنامی تنها برای شهرت پرستان دردآور است وگرنه همه اَجر ها در گمنامی ست؛ امروز همه آمده بودند، از نوزادِ شیرخوار گرفته تا پیرمردی که با عصا و به سختی راه می رفت، وقتی خوب به چهره ها می نگرم، اکثرا جوان و نوجوانند! واقعا در روز تعطیل و این هوای سرد، این حجم از جمعیت، تحسین برانگیز است.

صدای شعار مردم هر از چند گاهی بلند است، اشعاری از جنس خاطره، غیرت و حتی شهادت؛ لبیک یا خامنه ای لبیک یا حسین است ، ای رهبر آزاده، آماده ایم آماده ؛ در سالروز شهادت مظلومانه و غریبانه ی مادر پهلوشکسته، گمنامانی مظلوم بعد از سال ها دوری و غُربت، برای زیارت حرم مطهر بانوی کرامت آمدند؛ همان بسیجیان جان برکف و عاشقانِ حضرت مادر.

احساس می کنم دلشان خیلی برای زیارت تنگ شده، چقدر این جوانان شبیه مادرند، با این تفاوت که این لاله های گلگون، از روزی که آمدند، بارها تشییع شدند، امروز هم ابتدا در حرم و بار دیگر در محلی که قرار است دفن شوند، تشییع می شوند.

این همه احترام برای آمدن عاشقان و دلباختگان حضرت زهراست؛ اما عالمیان فدای خانمی که غریبانه و در دل شب، غریبانه و مظلومانه تشییع می شود، آخر چرا غریبانه؟ چرا مخفیانه؟ دلیلش را در وصیت مادرمان باید بیابیم، وصیتی که برای مسلمانان چند پیام مهم دارد.