شبی با یادمانِ خوشِ شب نشینی در گنجینه فرهنگ ها

یلدا آیینی به جا مانده از تاریخ کهن ایران زمین است که در جای جای ایران بزرگ عمومیت دارد، اما این آیین در بین دیار قومیت ها، برگرفته از نوع زندگی آنان و متاثر از برخی خرده فرهنگ های این خطه است.

-  به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از بجنورد، زینب جوان؛ ایرانیان از روزگاران کهن، شادی و نشاط را از موهبت های الهی و غم و اندوه و تیره دلی را از پدیده های اهریمنی می پنداشتند، عید نوروز، چهارشنبه سوری و شب یلدا و دیگر سنت ها بیانگر این حقیقت است.

 مردم خراسان شمالی یا همان گنجینه فرهنگ ها هم همانند دیگر هم وطنان طولانی ترین شب سال یلدا را با آداب ورسوم و با آیینه ای متفاوت برپا می کنند.

 مردم این دیار بر این باورند که زمستان به دو چله کوچک و بزرگ تقسیم می شود، چله بزرگ از اول دی ماه تا دهم بهمن ماه و از دهم بهمن به بعد را چله کوچک می گویند که در این میان یلدا نخستین شب از چله بزرگ نام گرفته است.

 یلدا، واژه سریانی به معنای ولادت، زایش و زادروز خورشید (مهر، میترا) است که در دوره ساسانیان به زبان فارسی راه یافت.

این کلمه به نخستین شب زمستان و شب پایانی پاییز گفته می شود.

تصویری از سفره یلدای باستانی  به اعتقاد آنان جهان در یلدا یا شب چله، تیره ترین و طولانی ترین شب خود را از سر می گذراند تا با ورود به فصل پربارش و برکت زمستان، خود را برای رسیدن به به