شنبه بدون همکلاسی

کاش زنگ زودتر به صدا در بیاید.

خارج شدن از کلاس شاید اندکی آرامشان کند.

ندیدن جای خالی رفیق می تواند مرهمی بر زخم قلبشان باشد.

دیدن جای خالی او از توان بچه ها خارج است.

- کاش زنگ زودتر به صدا در بیاید.

خارج شدن از کلاس شاید اندکی آرامشان کند.

ندیدن جای خالی رفیق می تواند مرهمی بر زخم قلبشان باشد.

دیدن جای خالی او از توان بچه ها خارج است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، جوان نوشت: باورشان نمی شد تا صبح روزی که وارد کلاس شدند، اما انکارش هیچ فایده ای نداشت؛ جای خالی همکلاسی شان را دیدند که تا دیروز کنار هم می نشستند، درس می خواندند، می خندیدند و گاه حتی از خوراکی های یکدیگر می خوردند، اما حالا هر چه تعارف کنند، دستی برای برداشتن خوراکی هایشان نیست، کسی نیست که کنارشان بنشیند، راه برود، با آن ها شوخی کند و بخندد.

تحمل این کلاس برایشان، کار سختی است.

هر روز دیدن جای خالی کسی که دوستش دارند، شدنی نیست.

کاش زنگ زودتر به صدا در بیاید.

خارج شدن از کلاس شاید اندکی آرامشان کند.

ندیدن جای خالی رفیق می تواند مرهمی بر زخم قلبشان باشد.

دیدن جای خالی او از توان بچه ها خارج است.

بچه هایی که مظلوم ترین انسان های روی زمین هستند و اصلاً معنای فریب، نامردی و واژه های تلخ و گزنده را نمی دانند، اما گاه در همین سن کم، طعم تلخ آن را با تمام وجود می چشند و حس می کنند.