لحظه ها را دریابیم، نینوای «قاسم» در پیش است

خبرگزاری فارس کرمان _ آمنه شهریارپناه: داغ بزرگی روی دلها سنگینی می کند، بی قراری ها به اوج خود رسیده، 48 ساعت دیگر کربلا تکرار و زلال اشک ها در جای جای خاک جاری می شود.

داغ بزرگ، سوگواری عظیم می خواهد تا کمی تسلای خاطر باشد، تکرار نینوا عزاداری ای شبیه محرم می طلبد، اشک ها حق مطلب را ادا نمی کنند، حتی اگر به اندازه دانه های مروارید باشند، باید به سر و سینه زد، و الا قلب ها از درون می پاشد.

طریق الشهدا دو روز دیگر ابر مرد جبهه مقاومت به اوج ها می رسد، اما هنوز در کرمان برنامه ها به اوج خود نرسیده است! تپش های قلبم فراتر می زند، دلم طاقت نمی آورد، از همان دفتر کار راه را به سمت گلزار شهدای کرمان تغییر می دهم و خودم را به گذرگاه معرفت می رسانم.

راه را بسته اند، از کمی دورتر با خانمی هم قدم می شوم، چهره اش غم دارد، کنجکاوی ام گل می کند و راه صحبت را با او باز می کنم.

 به نیت دوست شمالی ام آمده ام فکر می کردم کرمانی نباشد، لهجه متفاوتی داشت، نمی توانستم خوب تشخیص بدهم، گاهی کرمانی صحبت می کرد و گاهی هم به سمت لهجه شمالی می رفت.

می گفت: از جنوب کرمان هستم، به واسطه شغلم سالهای طولانی در رشت زندگی کردم.

دوستان زیادی هم آنجا داشتم، اما با چند نفر ارتباط خانوادگی خوبی گرفتم، با یکی از آنها به واسطه ی دوستی پسران مان بیشتر رفیق شدیم.