از ام وهب کمتر نیستم؛ خرده روایت هایی از مادر شهیدان سجادیان

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از شیراز، چه روز خوشی بود، آن قدر خوش که یاد صحبت های مهدی افتادم که گفته بود: هیچ کاری بهتر از همین کاری نیست که ما می کنیم.

چی بهتر از این که دائما با شهدا دمخور باشیم؟ یادشان کنیم، خاطراتشان را بشنویم و بخوانیم و اشک بریزیم.

حاج آقا می گفت روزی که مادر شهید به رحمت خدا رفته، یک باره برق مسجدشان قطع شده و هرچه از اداره برق و جاهای مختلف پیگیری می کنند، برق وصل نمی شود.

وقتی بعد از چند ساعت وَر رفتن با تجهیزات و حضور مهندس و کارشناس، برق مسجدشان وصل می شود، کل لامپ های مسجد سوخته.

این اتفاق همزمان است با درگذشت حاج خانم صفوی.

تعبیر امام جماعت مسجد حسن ابن علی(ع) این بود که مادر شهیدان سجادیان نور مسجدشان بوده و با رفتنش نور مسجد هم رخت بربسته.

از این اتفاقات زیاد افتاده.

محمد قاسمی هم وقتی خبر درگذشت خانم صفوی را شنید، زنگ زد و ماجرایی تعریف کرد که برایم جالب بود: شبی که تا صبح نشستم برای طراحی صفحه کتاب خاطرات شهیدان سجادیان، کلا فقط توانستم دو سه ساعت بخوابم.

صبح که خواب آلود و خسته وارد اتاق محل کارم شدم، همکارم گفت: دیشب خواب دیدم رفتی کربلا.

محمد طراحی کتاب را فی سبیل الله قبول کرده بود و گفته بود: حالا که برای خوشحالی مادر شهیده، پول نمی خوام.