ماندگارترین مهمان در فرودگاه بغداد

قاسم سلیمانی یک مکتب و یک تفکر بود، مکتبی که در آن خون خواهی و حمایت از مظلوم از حفظ خون شهید کمتر نیست به گونه ای که در هر جای دنیا مسلمانی در درد و ناراحتی باشد، - قرار از او گرفته می شد و دیگر توانی برایش نمی ماند و امروز هرجا خط قرمز شیعه و مسلمان رعایت نشود، امثال شهید سلیمانی ها قد علم می کنند.

قاسم سلیمانی ، آن جوان پر جنب و جوش دوران انقلاب و دفاع مقدس، پس از جنگ نیز گویا صدای گلوله و توپ تاثیری بر شنوایی اَش نگذاشته بود و همچنان کوچکترین صدای مظلومان را از دورترین نقطه ها می شنید؛ او با شنیدن صدای مظلوم فرسنگ ها دورتر از ایران اسلامی به ندای آنها لبیک گفت و به یاریشان شتافت.

محبوبیتی که حاج قاسم در میان مسلمانان سوری و لبنانی داشت ستودنی بود، همواره پدری دلسوز برای دخترکان شهدا محسوب می شد؛ آرامش چشمان نافذش، دل های متلاطم و مضطرب را آرام می ساخت.

تواضع او به گونه ای بود که خود را سرباز ولایت می دانست و اعتنایی به پست و مقام دنیایی نداشت و می بینیم که سنگ قبرش به کلمه سرباز مزین شده است.

این کهنه سرباز حرم، نمونه بارز یک انسان ولایت مدار بود که تمام عمرش را در راه آرمان های انقلاب و اسلام در طبق اخلاص گذاشت و توانست در میان خانواده های سوری جایگاهی خاص بیابد.