ناگفته های یک عکاس از روزی که حاج قاسم در شعیبیه به دل سیل زد

بغض داشت خفه ام می کرد چشم هایم خیس اشک شده انگار کشتی هایم به گل نشسته بود؛ من مثل مردم خوزستان صبور نبودم زدم زیر گریه، مرد گنده وسط آن همه آدم اشک می ریختم؛ - خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری؛ نرجس سادات موسوی از همان بچگی، همان وقت هایی که تازه دست چپ و راستمان را شناخته بودیم، بابا یادمان داده بود همسایه آدم، خیلی عزیز است باید هوایش را داشته باشیم، یادم نمی آید خانم جان این جمله را گفته باشد اما تا همین امروز این مشق بابا را اجرا کرده است، اصلا نشده است یک روز خانم جان نان تازه بپزد یا غذایش کمی اعیانی شود، قبل از اینکه نان و غذا را سر سفره خودمان بیاورد یک ظرف پُر می کند برای همسایه.

  سیل در خانه همسایه عید سال 98 بود، همه مشغول دید و بازدید و گشت و گذار بودیم که خبر آمد خانه همسایه مان، خوزستان، را آب برده است، این بار وقتش بود حرف های بابا و خانم جان را دیکته کنم و هوای همسایه را داشته باشم.

اما انگار همه مردم استان زودتر از من، دست به کار شده بودند تا هر چه سر سفره دارند برای همسایه عزیزشان بدهند.

  ارسال کمک های مردم چهارمحال و بختیاری به خوزستان در سیل 98 دوربین به دست شدم و کوله تجهیزات را هم به دوش انداخته بودم تا همراه این سیل محبت مردم راهی خوزستان شوم.