روایت دیدار 3 نویسنده با حمید ریاضی، جانبازی که نمی خواست مشهور شود

حمید ریاضی، جانباز جنگ که نابینا شده بود، تمام وقت خندید، از خاطراتش از دربی ها گفت و دلمان را باز کرد.

دل مایی را که رفته بودیم، دلش را باز کنیم، - خبرگزاری فارس ـ گروه کتاب و ادبیات ـ مهدی رسولی، نویسنده در یادداشتی به مناسبت درگذشت جانباز دفاع مقدس و مدیر اجرایی سابق مجله کیهان بچه ها که در اختیار ما گذاشته نوشت: حمید ریاضی مشهور نبود.

چون نخواست، اما بزرگ، تا دلتان بخواهد بود.

حمید ریاضی را اول بار نوجوان که بودم و به قول جلال آل احمد توی جماعت کیهان بچه ها بُر خورده بودم، دیدم.

آن زمان ها حمیدخان چشم هاش ضعیف بود.

بعدتر فهمیدم از جنگ است.

باری رفتم سراغش که خاطرات جنگش را بگوید و کتاب شفاهی خاطراتش را دربیاورم که گفت: نرفتم جنگ که اسمم بمونه؛ رفتم که مملکتم بمونه، از مملکت دفاع کردم که اسمم نَمونه.

بعدتر که بازنشست شد و با برخوردهای سردبیر جدید و بدبدرقه کیهان بچه ها، مجبور شد خانه نشین بشود، شنیدم که افسرده شده و کز کرده گوشه ای.

بارها من و رفقا خواستیم سری بزنیم.

نمی شد.

نمی پذیرفت.

تا که شنیدم بینایی هر دو چشمش را بر اثر جراحات جنگ از دست داده.

سه ماه پیش بالاخره سر زدیم.

من و ابراهیم زاهدی مطلق باصفا و رضاامیرخانی بامعرفت.