خواص درمانی و عوارض «چای» از دیدگاه طب سنتی

چای طبعی گرم و خشک دارد که به نظر می رسد مصرف آن در کاهش خطر بروز سرطان و بیماری های دندانی نقش دارد؛ همچنین رقیق کننده مواد، مدر، تسکین دهنده تشنگی کاذب و التهاب معده، - صاف کننده خون و رنگ صورت، پاک کننده معده، از بین برنده بوی بد دهان و .

است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، چای با نام علمی Camellia sinensis L شناخته می شود.

چای درختی به حالت وحشی به ارتفاع بیش از 10 متر دارد که در نمونه های پرورشی ارتفاع آن از 2 متر تجاوز نمی کند.

برگ های گیاه چای به رنگ سبز تیره هستند.

میوه چای به صورت پوشینه، سه قسمتی و محتوی یک یا دو دانه است.

به طور کلی چای بر دو نوع سبز و سیاه در بازار عرضه می شود و چای سیاه حاصل تخمیر برگ چای سبز است که باعث از بین رفتن عوامل رنگ سبز آن شده است.

چای به حالت وحشی در شمال هندوستان و همچنین مناطق دیگر هند می روید.

در بسیاری نواحی دیگر مانند چین، ژاپن، جاوه، برزیل، آرژانتین، سریلانکا، اندونزی، کنیا، ترکیه، پاکستان و ایران (در نواحی شمالی بویژه در گیلان) پرورش می یابد.

برگ های گیاه چای پس از چیدن و بو دادن و گاهی تخمیر به صورت چای سبز یا سیاه شناخته شده در می آیند.

اغلب اثرات چای سبز به دلیل وجود ترکیبات پلی فنلی آن است.

چای سبز می تواند باعث جلوگیری از بروز سرطان های دستگاه گوارش، ریه، سرطان های وابسته به استروژن (شامل سرطان سینه) شود.