وقتی پیش بینی های غرب کیک بود نه واقعی!

تردد ماشین در خیابان ها ممنوع بود، به نفس نفس افتاده بودم، خدا خدا می کردم به جمعیت برسم، این راهپیمایی با سال های گذشته فرق داشت.

به خیال دشمن قرار بود خبری از حضور مردم نباشد، - خبرگزاری فارس البرز _ طیبه جواهری؛ هر قدمی که برمی دارم به صداها نزدیک تر می شوم، فریاد مرگ بر آمریکا فضای خیابان را گرفته است، چهل و پنج سال پیش همین روزها فریاد مرگ بر شاه بود که طنین انداز می شد حالا حاکم مستکبر جای خود را به ارباب داده است، تصور اینکه نابودی آمریکا هم نزدیک است روحم را تازه می کند.

زیر لب هم صدای مردم می شوم و تندتر قدم بر می دارم، هوا زمستانی نیست، حتی گرم است و با هر قدم گرم تر هم می شود، جلوتر مرد میانسالی را می بینم که همراه همسرش مسیر رسیدن به جمعیت را طی می کند.

کمی آن طرف تر 2 دختر بچه چادری دست در دست هم لی لی کنان مسیر را طی می کردند، به نظر می رسید دو قلو باشند، برادر کوچکترشان هم با شیطنت به سمتشان رفت و سعی داشت از آن ها جلو بزند، چشم چرخاندم دنبال پدر و مادرشان، زن و شوهری را دیدم که کالسکه به دست سعی دارند بچه ها کنترل کنند، به سمتشان رفتم با شوخی گفتم شما چرا با این همه عائله؟ خندید و گفت؛ بگو ماشالله خانوم!  بیشتر که صحبت کردیم متوجه شدم مادر خانواده تنها 3 سال از من بزرگتر است، چندین بار بهم تشر زد که مشکل از شما هاست