از گروهان ما، فقط من شهید می شوم!

خبرگزاری فارس خوزستان؛ مهدی شریفات: می خواهم برای کسی بنویسم که اصالتاً بزرگ شده اهواز است ودور از امیدیه؛ اما حس همشهری بودن اجازه نمی دهد در موردش ننویسم چون داوود متولد میانکوه است ومن باید ادای دین کنم.

خورشید روز بیست و دوم اردیبهشت ماه 1362 طلوع می کند و تک پسر خانواده پس از سه خواهر به دنیا می آید.

پدرس داریوش نریمسیا از رزمندگان دفاع مقدس، نامش را داوود می گذارد.

از همان کودکی به حلال و حرام توجه خاصی می کند وحواسش به آخرتش هست.

از بچگی وارد مسجد می شود و از کلاس سوم ابتدایی شروع به مداحی و مرثیه خوانی می کند واز همان زمان در موضوعات مذهبی حضور فعالی داشت.

  مردی از مردان خدا   از بسیجیان فعال پایگاه شهید کلاهدوز میانکوه بود.

چند باری هم برای حفاظت از زائرین اربعین به کربلا رفت، او هر ساله در اردوهای راهیان نور و اردوهای جهادی حضور داشت و همیشه هم زائر راهیان نور را میهمان خانه اش می کرد تا جایی که بعضی وقت ها مجبور می شد خانواده اش را به خانه بستگان بفرستد.

  داوودِ شهید، نوایی داوودی داشت   در سال 1383 به طور پیمانی در مناطق نفت خیز جنوب استخدام می شود و از میانکوه به اهواز مهاجرت می کنند و از همان بدو ورود در شرکت وارد دفتر پایگاه بسیج می شود و در آنجا مشغول می شود.