زکریای رازی؛ دانشوری همیشه فروزان

زکریای رازی در عرصه های گوناگونی تحقیق کرد و نوشت.

این مرد از آن همه چیزدان های روزگارش به شمار می رفت.

در ابتدای جوانی علومی چون موسیقی، ادبیات، - ایسنا/اصفهان زکریای رازی در عرصه های گوناگونی تحقیق کرد و نوشت.

این مرد از آن همه چیزدان های روزگارش به شمار می رفت.

در ابتدای جوانی علومی چون موسیقی، ادبیات، نجوم، ریاضی و کیمیاگری آموخت.

اما از سال های آخر جوانی، یعنی 30 سالگی به خواندن پزشکی هم شروع کرد و چنان در این حیطه تبحر یافت که بسیاری او را به خاطر فعالیت در همین رشته می شناسند.

ابوبکر محمدبن زکریابن یحیی رازی یا همان زکریای رازی خودمان در سال 244 خورشیدی برابر با 251 هجری قمری به دنیا آمد.

زادبومش ری بود.

رازی در واقع اسم منسوبی به شمار می رفت برای کسانی که اهل آن شهر مرکزی ایرانمان بودند.

حدود 60 سال هم بیشتر عمر نکرد و علت مرگ وی زیاده روی در پژوهش بود.

رازی تمام عمرش را در دنیای دانشجویی و علم اندوزی سر کرد.

به کم خوابی معروف بود.

خواب را از چشمانش می گرفت تا لحظه های بیشتری بیدار و مشغول باشد؛ چنان که درباره اش گفته اند: از فرط علم دوستی چراغ خود را در چراغدانی بر روی دیوار می نهاد و کتاب خود را بر آن دیوار تکیه می داد و به خواندن می پرداخت تا اگر خواب او را دررباید کتاب از دستش بیفتد و او بیدار شود و به مطالعه خود ادامه دهد.