از پدرسالاری تا پدرانگی

گرچه اغلب فیلمسازان ما مرد هستند اما کمتر به مفهوم و موقعیت پدرانه پرداخته اند.

شاید زنان در تاریخ اجتماعی ما از موقعیت شکننده تر و مظلوم تری نسبت به مردان برخوردار باشند یا حتی در یک تحلیل روان شناسانه نقش مادرانه دشوارتر و پیچیده تر از نقش پدران است، - اما دست کم در حوزه تصویر و دنیای نمایش، پدر حضور کمرنگ تر و به لحاظ دراماتیک ضعیف تری داشته است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، اگر به حافظه تصویری خود رجوع کنید شاید کمتر تصویر پدر را در آثار نمایشی به یاد بیاورید که در ذهن ها ماندگارشده باشد، اما دست کم یکی، دو نمونه از مادران سینما ـ تلویزیونی را می توانید به یاد آورید.

از منظر جامعه شناختی و روان شناسی اگر بخواهیم به این موضوع بپردازیم، باید بگوییم مادر و موقعیت مادرانه به دلیل بار عاطفی و احساسی اش همواره مورد توجه دنیای هنر ازجمله سینما بوده به ویژه تناسب روان شناختی و فرهنگی آن با روحیه و رفتارشناسی ایرانیان، نقش او را برجسته تر کرده است.

عاطفه و حس مادرانه، عنصری دراماتیک زاست که می تواند در تعامل و تضاد با ناملایمات و مصائب زندگی، پارادوکسی اخلاقی خلق کند و مبتنی بر کنتراست های انسانی به ایجاد موقعیت های جذاب داستانی دست بزند.