کودکی که امام رضا(ع) شفایش داد

یک ساله بود که بیمار شد.

مادر جوان کاری از دستش بر نمی آمد.

روز به روز فرزندش آب می شد.

روز عاشورا بود که کنار دسته های سینه زنی، کودک جیغی زد و صدایش دیگر در نیامد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار جی پلاس، بیست و یکم فروردین ماه سال 78 بود که کینه ای که سال ها از او به دل گرفته بودند، کار خودش را کرد.

عملیات طراحی شده برای ترور او به وقوع پیوست و علی صیاد شیرازی به یاران شهیدش پیوست.

در بخش کوچکی از کتاب در کمین گل سرخ (روایتی از زندگی شهید سپهبد علی صیاد شیرازی) به خاطره ای از دوران کودکی او پرداخته که شفا پیدا کرده است.

دست تقدیر او را برای سال ها مجاهدت برگزید تا بعدها با شهادت از دنیا برود.

متن این خاطره در ادامه مطلب آمده است: علی هنوز یک ساله نشده بود که پدر و مادر تصمیم گرفتند به مشهد کوچ کنند و مقیم شهر امام هشتم شوند.

مادربزرگ علی با این تصمیم زوج جوان به شدت مخالفت کرد، اما آنان متقاعد نشدند تا این که دست آخر مادر بزرگ به دخترش گفت: من نگران این بچه ام.

تو که بیش تر از 15 سال نداری چطوری می خواهی در یک شهر بزرگ، بی کس و غریب او را بزرگ کنی؟ دختر بی درنگ جواب داد: چه می گویی مادر؟ چرا غریب و بی کس؟ چه کسی بهتر از امام رضا؟ و مادر بزرگ دیگر چیزی نگفت.