دستگاه تولید شرمندگی

دولت در ایران تبدیل به «دستگاه تولید شرمندگی» شده است.

آنچه وضعیت را تلخ تر می کند آن است که این دستگاه در عین تولید شرمندگی، اصرار دارد که بهترین وضعیت ممکن را برای مردم فراهم کرده است و باید قدردانش بود.

- قصد ندارم این نوشته را با مثال یا جمله ای عاطفی آغاز کنم ولی فکر می کنم که بیان آن در حال حاضر بخشی از واقعیت زندگی در ایران امروز است.

معمولا فراوان می شنویم که خدا هیچ پدری رو شرمنده زن و بچه ش نکنه .

هر چند رگه های نظام اجتماعی مردسالاری در این جمله دیده می شود ولی فعلا با این بخش از جمله کاری ندارم.

گویی مادران شرمنده فرزندان خود نمی شوند! آنچه در این نوشته قصد دارم به آن بپردازم آن است که خدا هیچ فرزندی رو شرمنده پدر و مادرش نکنه .

این روزها فرزندان هم شرمنده والدین خود هستند.

  در چند سال گذشته اقتصاد ایران دچار بحران یا بحران های جدی و متعددی شده است که هر روز در زندگی روزمره مان پیامدهای تلخ آنرا تجربه می کنیم.

البته در دهه پنجم زندگی ام به یاد ندارم که در این کشور اقتصاد، بحرانی یا بی ثبات نبوده باشد چرا که ارتباط با جهان همواره دچار تنش و کشمکش بوده است و گویا امیدی هم به بهبود آن نیست.

به همین دلیل می توان گفت که در چند سال اخیر بحران های اقتصادی؛ شدیدتر و پیامدهای اجتماعی آنها عیان تر گشته است.