قتلگاه کلمه

واقعیت این است که با قلب مفهوم کلمات و کشتن کلمه و نیز روایت مطابق میل و خواست خود، نمی توان کشور را اداره کرد و یا مردم را قانع کرد.

نه تنها مردم باور نمی کنند، - بلکه از این پس اگر سخن درستی هم بگویید، کسی باور نخواهد کرد.

چنین سیاستی موجب فرو رفتن بیشتر در گرداب خودساخته تبلیغاتی می شود.

هم میهن نوشت: کنفوسیوس فیلسوف و حکیم چین معتقد است که هر ظلمی در جهان از ظلم بر کلمات آغاز می شود .

در واقع، کلمات بار معنایی خود را دارند و نمی توان آن را تغییر داد.

ظلم به کلمات به معنای تغییر مفهومی آنهاست.

  ما نمی توانیم با دیگران خشونت بار رفتار کنیم؛ ولی نام آن را برخورد مهربانانه بگذاریم.

ما نمی توانیم به کسی که درخواست آب می کند، کفش تحویل دهیم و بگوییم این آب است.

ما نمی توانیم در یک مسابقه عادی ده گل بخوریم و بعد بگوییم پیروز شده ایم.

رفتار تبعیض آمیز را نمی توان عادلانه معرفی کرد.

این کارها ظلم به کلمات است و در واقع، بردن کلمه به کشتارگاه است.

  ظاهراً مدیران دولت در قلب کردن مفاهیم متعارف کلمات خیلی گشاده دست هستند.

آقای وزیر کار فرمودند: بحمدالله و المنّه ما در حوزه اقتصاد یکی از اولین اقتصادهای جهان هستیم! مخصوصاً در این دولت و شاهد رونق هستیم.