پای صحبت معلم یکی از دورافتاده ترین روستاهای ایران

معلم که باشی نه راه های صعب العبور سد راهت می شوند، نه برف، نه تگرگ، نه ترس دوری از خانه و آشیانه و نه در دسترس نبودن تلفن و نداشتن اینترنت.

معلم که باشی به کوه و کمر می زنی تا چراغ راه شوی و زندگی را دیکته کنی.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، معلم ریشه و اساس هر علمی است.

از آن دکتری که ناجی جان ها شده تا مهندسی که جاده و راه می سازد و وزیر و رییس جمهور.

همه پیش او شاگردی کرده اند و الفبا یاد گرفته اند.

همه می دانند که معلمی یکی از شغل های سخت دنیا است.

شغلی که با زندگی و آینده انسان ها سر و کار دارد و چراغ راه هزاران نفر می شود.

معلم از قلم در دست گرفتن تا راه و چاه زندگی را به ما می آموزد، هر چند گاهی مورد بی مهری قرار می گیرد.

معلمی حد و مرز ندارد، معلم که باشی فرقی ندارد حالت خوب باشد یا بد، تعداد دانش آموزان زیاد باشد یا کم، کم و کسری باشد یا نه، باید مشقت ها را به جان بخری و دانایی بدهی.

در این بین معلمانی هستند که به جای درس دادن در بهترین نقطه شهر و با امکانات کافی، در دوردست ترین نقطه حتی برای درس دادن به یک دانش آموز، سختی راه و همه کمبودها را تحمل می کنند تا به کودکان کوچ رو درس بدهند.

درس دادن در یکی از دورافتاده ترین روستاها احمدفداله از توابع بخش شهیون دزفول یکی از دورافتاده ترین مناطق کشور، با جاده صعب العبور، بدون لوله کشی گاز و برق و ب�