جای خالی «احمدرضا»

احمدرضا احمدی، یک سال است دنیای شعر و نقاشی را ترک کرده است و یک سال است او را نداریم.

- و بر هر دیواری که در انتظار یادگاری کودکی ست بیاویزید در سینه ام بذر مهر بپاشید تا کودکان خسته از الفبا در مرغزارهایم بازی کنند.

احمدی سال اول دبستان را در مدرسه کاویانی کرمان گذراند و در سال1326 با خانواده به تهران کوچ کرد.

در دبستان ادب و صفوی تهران دوران ابتدایی را به پایان برد و دوره دبیرستان را در دارالفنون گذراند.

دوستی او با افرادی مانند پرویز دوایی و مسعود کیمیایی و بعدها اسفندیار منفردزاده و فرامرز قریبیان به همان زمان برمی گردد.

در سال1345 دوره خدمت سربازی را در نهاد سپاه ِدانش در روستای ماهونک کرمان آموزگاری کرد.

آشنایی عمیق او با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیمایی دستمایه ای شد تا حرکتی کاملاً متفاوت در شعر معاصر آغاز کند.

او از بیست سالگی به طورجدی به سرودن پرداخت و نخستین مجموعه شعری اش را به نام طرح در سال1341 منتشر کرد.

این شاعر در آغاز ورودش به دنیای شعر مورد حمایت فروغ فرخزاد قرار گرفت، آغازگر سبک موج نو در دهه 40 بود و در حوزه ادبیات کودک نیز فعالیت های چشمگیری داشت.

در سال1343 احمدرضا احمدی به همراه نادر ابراهیمی، اسماعیل نوری علاء، مهرداد صمدی، محمدعلی سپانلو، بهرام بیضایی، اکبر رادی، جعفر کوش آبادی، مریم جزایری و جمیله �