«کلاش بافی»؛ رقص بخیه و نخ در تار و پود فرهنگ کردستان

در میان انبوه هنرهای اصیل و رنگارنگ کردستان، «کلاش بافی» همچون نگینه ای درخشان می درخشد.

این هنر سنتی، با قدمتی دیرینه، در تار و پود زندگی مردم این دیار ریشه دوانده و به عنوان یکی از نمادهای هویت و فرهنگ کرد شناخته می شود.

- ایسنا/کردستان در میان انبوه هنرهای اصیل و رنگارنگ کردستان، کلاش بافی همچون نگینه ای درخشان می درخشد.

این هنر سنتی، با قدمتی دیرینه، در تار و پود زندگی مردم این دیار ریشه دوانده و به عنوان یکی از نمادهای هویت و فرهنگ کرد شناخته می شود.

کلاش یا فارس گفتنی گیوه محلی، کفشی سبک، راحت، خنک و در عین حال محکم است که با دستان هنرمند و زحمت کش مردان و زنان کُرد بافته می‎شود.

این گیوه محلی در حین اینکه بسیار زیبا و با ظرافت خاصی دوخته می شود نسبت به سایر کفش ها از استحکام بالایی برخوردار بوده و از زمان هایی بس دور متناسب با نوع آب و هوای کوهستانی کردستان طراحی شده است.

تاریخ دقیق پیدایش کلاش بافی مشخص نیست، اما شواهد نشان می دهد که این هنر از دیرباز در میان مردم کرد رواج داشته است و برخی معتقدند که قدمت کلاش بافی به دوران مادها و هخامنشیان می رسد.

خوشبختانه، هنر کلاش بافی در کردستان همچنان رواج دارد و هنرمندان بسیاری در این زمینه فعالیت می کنند.