در باب کناره گیری اختیاری تهران از اثرگذاری ملی

شواهد نشان می دهد میزان مشارکت در تهران، هنوز بالا نیست و یخ انتخابات در تهران آب نشده است.

میزان مشارکت در دوره دوم انتخابات مجلس در اردیبهشت 1403 (دو ماه پیش) هشت درصد بوده است و علیرغم فرصت تغییر در کشور، - ، روشن است که منظورم کسانی است که آگاهانه و عامدانه، صندوق رای را کنار گذاشته اند.

نزدیک ترین نامزد به این گروه، دکتر پزشکیان است و قاعدتا اگر بنا باشد در انتخابات شرکت کنند به او رای خواهند داد.

دقت کنید که مخاطبم در این نوشته هم همین مردمان هستند و تعریضی به طرفداران سایر نامزدها ندارم.

البته ممکن است جمعه این هفته، با پدیده رای شرمسارانه یا رای گیری غافلگیرانه (مراجعه کنید به پست های قبلی در باره نشست رای چهاردهم، هنر غافلگیری یا ناهنجاری اجتماعی ) روبرو بشویم و جمعیت بیشتری از مردم تهران در انتخابات شرکت کنند، اما چون اعلام نکرده اند که در انتخابات شرکت می کنند و به پزشکیان رای خواهند داد، لذا شنبه (9 یا 16 تیر) نمی توانند ادعای موثر بودن در این واقعه را داشته باشند.

برای موثر بودن، باید جمعیت را به رخ کشید، به خیابان آمد، با مردم سخن گفت، کوچه به کوچه و خانه به خانه، و آنها را ترغیب به رای دادن کرد.