8 درس از انتخابات 1403

فارغ از اینکه چه قضاوتی درباره کارنامه دولت ها داشته باشیم، دوقطبی اصلی در انتقال قدرت؛ همواره میان نمایندگان وضع موجود و منتقدان آن شکل می گیرد.

- دو- فرمول استفاده از نامزد پوششی لو رفته است و دیگر جواب نمی دهد.

برخلاف دو انتخابات 1396 و 1400؛ در رقابت اخیر، آرایش نابرابر مناظره های تلویزیونی و عملکرد نامزدهای موسوم به پوششی، برای نامزد پیروز انتخابات، انگاره مظلومیت به وجود آورد و از قضا در جهت افزایش اقبال به او عمل کرد.

پوششی ها هم با اشتباه محاسباتی اولیه، هم با زیاده روی در نقش تعریف شده برای خودشان و هم با تاکید بر عدم کناره گیری- در شرایطی که همه می دانستند کناره گیری خواهند کرد- نه تنها برند سیاسی خود را سوزاندند، بلکه به اعتبار و صداقت کمپین اصولگرا هم لطمه زدند.

  سه- در ایران- در شرایط رقابتی یا حتی نیمه رقابتی بودن انتخابات- امکان رییس جمهور شدن، فقط با آرای هویتی یا ایدئولوژیک یکی از دو جناح سیاسی وجود ندارد.

هر نامزدی علاوه بر جذب آرای قطعی اردوگاه خودی، باید بتواند بخشی از آرای غیرسیاسی و حتی آرای غیرایدئولوژیک متمایل به جبهه مقابل را جذب کند.

آنچه موفقیت پزشکیان را در این انتخابات رقم زد، توفیق او در گسترش چتر گفتمانی اش فراتر از دوگانه مرسوم سیاسی در کشور بود.