چند سطری درباره حضرت اباعبدالله (ع) در شعر مولوی

به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حکما حضور او و مجاورتش با شیعیان در حلب بر درک او نسبت به مقامات امام حسین (ع) بی تاثیر نبوده است.

این مجاورت در باب بیست و ششم از دفتر ششم مثنوی به زبان خود او نقل شده است (روز عاشورا همه اهل حلب|باب انطاکیه .

- مولانا جلال الدین محمد بلخی در آثار خود توجه خاصی به حضرت سیدالشهدا (ع) دارد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حکما حضور او و مجاورتش با شیعیان در حلب بر درک او نسبت به مقامات امام حسین (ع) بی تاثیر نبوده است.

این مجاورت در باب بیست و ششم از دفتر ششم مثنوی به زبان خود او نقل شده است (روز عاشورا همه اهل حلبباب انطاکیه تا اندر به شب- ناله و نوحه کنند اندر بکا شیعه عاشورا برای کربلا).

در میان غزلیات او هم دو نام حسین و کربلا فراوان به چشم می خورد.

معروف ترین غزل او با این واژگان همان غزل کجایید ای شهیدان خدایی است.

اما غیر از آن غزلیات دیگری هم در دیوان شمس هست که حسینی است و خواندنی.

حسین (ع) در شعر مولوی نماد و نمود رستن از همه چیز و زنده شدن به شهادت و زنده بودنِ به بلا است.

برای نمونه یک غزل را ذیلا نقل می کنم: