خودکفایی گندم، تجربه یک زخم تاریخی

ایرانی ها که دهه های قبل یکبار زخم این سلاح راهبردی را چشیدند بیش از همه اهمیت آن را می دانند ایران در زمان پهلوی اول بخاطر اشغال متفقین و قحطی تحمیلی یک سوم از جمعیت خود را از دست داد یعنی جمیعتی بیش از 20 برابر قربانیان بمب اتمی هیروشیما و ناکازاکی.

در زمان پهلوی دوم هم بخاطر اجرای طرح استعماری اصلاحات ارضی، زمین های کشاورزی ایران تکه تکه شد و تامین محصول استراتژیک گندم به وابسته بودن ایرانی گره خورد.

با پیروزی انقلاب اسلامی کشت گندم، راهبردی شد در اولین گام، مراکز تحقیقات کشاورزی با کمک محققان داخلی موفق شدند برای هر هفت اقلیم ایران، بذر گندم تولید کنند به گونه ای که با تولید 40 نوع بذر گندم در همه مناطق ایران می توان گندم کاشت.

خود کفایی در تولید بذرگام اول در استقلال کشور این بود که بتوان با تولید بذر های متناسب با اقلیم های مختلف کشور بهره وری تولید را افزایش داد.

در تماسی که با مجری طرح گندم وزارت جهاد کشاورزی داشتم مطالب امیدوار کننده ای بیان کرد و گفت: ایران سالانه به یک میلیون و 200 هزار تُن بذر نیاز دارد و هم اکنون در تولید بذر گندم به خود کفایی رسیده است و بیش از 40 نوع بذر گندم متناسب با اقلیم چهار گانه تولید می شود.