آتش زیر خاکستر در نبرد مداوم مرگ و زندگی!

ادبیات فلسطین را شاید بتوان یکی از غنی ترین شاخه های ادبیات عرب نامید؛ ادبیاتی جان دار و پر از خون و درد و زخم که در تمام این هشتاد سالی که از شدت گرفتن زخم های مردمان این سرزمین دیرینه سال می گذرد، - دردها و فریادهای مردمانش را اسلحه کرده و به دست گرفته و به جنگ دشمن رفته است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، شهروند نوشت: از این نظر ادبیات فلسطین شاید بارزترین جلوه ادبیات مساله دار و دغدغه مند باشد- که در وجود و حضور نویسندگان و شاعرانی چون محمود درویش، سمیح القاسم، فدوی طوغان، توفیق زیاد و سالم جبران جلوه و بروز یافته است.

اما این که ادبیات فلسطین چیست؛ شاید بهترین تعاریف را از این ادبیات یکی از بزرگ ترین ادیبان این سرزمین به عمل آورده باشد: غسان کنفانی نویسنده و روزنامه نگار و یکی از اعضای رهبری جبهه مردمی برای آزادی فلسطین با آثاری چون بردگان ، مردانی در آفتاب ، مردها و تفنگ ها ، چه برایتان مانده؟ ، بازگشت به حیفا ، ام سعد ، قصه ها و درخت زیتون - که در مقدمه این آخری با نگاهی پدیدارشناختی به ادبیات فلسطین و ریشه های این ادبیات پرداخته است.

در واقع غسان کنفانی- که در سال 1972 در 36 سالگی توسط موساد ترور شد- که در تمام دوران کاری و زندگی کوتاه مدت خود با شور و اشتیاق به دنبال طرح ایده های خود دربارهٔ چیستی و چرایی بحران ها و معضلات فلسطین بوده؛ �