تمایز دولت ائتلافی با دولت وحدت ملی

تشکیل دولت ائتلافی با حضور رقبای انتخباتی امری نامناسب با ساختار حقوقی - سیاسی امروز ایران و در تعارض با خواست رأی دهندگانی خواهد بود که با انتظار تغییر به ایشان رأی داده اند نه به رقبا.

- پایگاه خبری جماران: علی محمد حاضری استاد رشته جامعه شناسی در یادداشتی اختصاصی برای جماران نوشت: این روزها بیان و مواضع رییس جمهور مبنی بر ضرورت تشکیل دولت ملی در فرآیند رقابت های انتخاباتی دچار تفاسیر متعددی می شود که گویا بر اساس اصطلاح مشهور هرکس از ظن خود شد یار من کج تابی هایی به همراه دارد.

واکاوی دقیق تر این دو مفهوم می تواند به فهم مقصود یاری رساند.

دولت ائتلافی اساسا مفهومی است که در نظام های پارلمانی همراه با انتخاباتی کاملا حزبی موضوعیت پیدا می کند.

در این نظام ها که دولت برآمده از انتخابات مجلس است و حزبی که اکثریت کرسی های پارلمان را به دست آورده است مأمور تشکیل دولت می شود.

اگر هیچ حزبی نتوانسته باشد به تنهایی اکثریت نصف به علاوه یک کرسی های مجلس را به دست آورد ناچار است با یک یا چند حزب کوچکتر ائتلاف کند تا اکثریت لازم برای کسب رأی اعتماد از مجلس را به دست آورد، در این صورت حزب بزرگتر طی مذاکراتی با احزاب کوچک تر از طریق وعده دادن یک یا چند پست وزارتی به آنها یا پذیرش چند خواسته کلیدی آن احزاب، با آنها برای تشکیل دولت ائتل�