هیچ جا امن نیست

زنده ها آواره می شوند؛ آواره ها شهید.

هیچ راه فراری از مرگ نیست.

- زنده ها آواره می شوند؛ آواره ها شهید.

هیچ راه فراری از مرگ نیست.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، جواد شاملو در سرمقاله رسالت نوشت: زنده ها آواره می شوند؛ آواره ها شهید.

هیچ راه فراری از مرگ نیست.

اگر از زیر آوارهای خانه ات زنده بیرون آمدی، اگر آوار شدن خاطراتت، روزهای خوبت و زندگی با خانواده ات پایان زندگی ات نبود، این بار اردوگاه آوارگان را بر سرت آوار می کنند.

زندگی ات آوار شد و خودت آواره، اما هنوز زنده ای، پس ماجراهایت تمام نشده است.

در اردوگاه آوارگان، در یک مدرسه آواره، پناهنده می شوی.

گروهی ناتوان، گروهی گرسنه، گروهی داغ دیده، گروهی تنها، مشتی کودک و تعدادی سالخورده.

زندگی برایت چیزی جز غم نیست؛ اما تو را محکوم به مرگ کرده اند، به دلیلی نامعلوم، به برهانی ناگفته، به جرمی مجهول.

سرانجام روز موعود فرا می رسد.

در وقت نماز صبح همه را تکه تکه می کنند.

اجساد در هم می شود.

گویی همه یک پیکر می شوند.

چاره ای نیست جز وزن کردن، هر چند کیلو را می گویند این احتمالا یک آدم است.

چیزی جز قدری گوشت سوخته نیست.

گوشت ها را مثل گوشت قربانی در کیسه ریخته اند و گره زده اند؛ به قرن بیست و یکم خوش آمدید.