گزارش اختصاصی خبرنگار تابناک؛ قصه «جمعه » بازار و «پروانه» های بی خریدار!

پیر و جوان نمی شناسد.

انگار یک قرار قدیمی است که جمعه ها همه خودشان را به اینجا برسانند؛ بازار پروانه (اصلا همان پارکینگ پروانه قدیم).

صدای سلام و علیک پیوسته به گوش می رسد.

- بنر می گوید از حوالی 9 صبح می توان برای خرید خود را به بازار پروانه رساند.

اما چه غرفه داران امروز و چه همان هایی که تا قبل از کرونا جمعه صبح ها خودشان رابه چهارراه استانبول و چهار طبقه پارکینگ پروانه می رساندند، همه می دانند که اینجا از حوالی چهار و پنج صبح شلوغ بوده.

راننده ای که مرا به بازار پروانه می رساند، از همان اول مسیر سوال هایش را آرام آرام شروع کرد: خانم، شما سمت کتابخونه ملی میری؟ بله، بعدش می خوای بری اون ته سمت باغ هنر؟ بله.

یعنی همون سمت بازار پروانه و عتیقه فروشی ها و.

؟ بله.

بعد مرد شروع می کند: چه جالب.

وقتی مسیر شما روی موبایلم آمد، خیلی راحت پذیرفتم.

چون مقصد بعدی خودم هم اینجا بود.

من الان بیشتر از سیزده چهارده ساله که هر جمعه یه آقایی رو با کلی فرش میارم پروانه.

قبلا چهارراه استانبول، الان هم هم چند سالی یه که اینجا.

این آقا از ایلام میاد.

اینایی که از شهرستان میان بعضی هاشون از شب قبل راهی تهران می شن.

این آقا همیشه می گه شب تا صبح کنار وسایلم می خوابم و صبحِ آفتاب نزده توی غرفه ام مشغول پهن کردنشون می شم.