نشریه آمریکایی : بحران واقعی اقتصادی چین در راه است

سیاست های چین با تمرکز قدرت مالی در سطح ملی و تخلیه زیرساخت ها و هزینه های خدمات اجتماعی به مناطق و شهرداری ها، دولت های محلی را به بدهی کشانده است.

- به طرز متناقضی، حتی با تغییر اهداف سیاست صنعتی پکن، بسیاری از ویژگی هایی که باعث افزایش ظرفیت تولید می شوند همچنان ادامه دارند.

هر زمان که دولت چین بخش جدیدی را در اولویت قرار می دهد، سرمایه گذاری های تکراری توسط دولت های محلی ناگزیر به رقابت شدید داخلی دامن می زند.

شرکت ها و کارخانه ها برای تولید محصولات مشابه با هم رقابت می کنند و به سختی سودی به دست می آورند - پدیده ای که در چین به نام نیی جوان یا درون گرایی شناخته می شود.

  شرکت ها به جای تلاش برای متمایز کردن محصولات خود، سعی می کنند به سادگی با گسترش تولید در سریع ترین زمان ممکن و درگیر شدن در جنگ قیمت ها، از رقبای خود پیشی بگیرند.

انگیزه کمی برای به دست آوردن مزیت رقابتی با بهبود مدیریت شرکت یا سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه وجود دارد.

در عین حال، تقاضای داخلی محدود شرکت ها را مجبور می کند که موجودی مازاد را به خارج از کشور صادر کنند، جایی که در معرض ژئوپلیتیک و نوسانات بازار های جهانی است.

رکود اقتصادی در مقاصد صادراتی و افزایش تنش های تجاری می تواند مانع رشد صادرات و بدتر شدن ظرفیت مازاد در داخل شود.