چرا پدرم موقع عکس گرفتن با پدربزرگ زانوهایش را خم می کرد؟

چقدر تفاوت بود بین آنها که بچه هایشان را طوری تربیت کرده بودند که با هر رفت و آمد بزرگترها، حتی به دستشویی، به احترامشان تمام قد از جایشان بلند می شدند؛ - چقدر تفاوت بود بین آنها که بچه هایشان را طوری تربیت کرده بودند که با هر رفت و آمد بزرگترها، حتی به دستشویی، به احترامشان تمام قد از جایشان بلند می شدند؛ با آنها که حتی یک حرف و کلام ساده و معمولی را با تندخویی و بی اعتنایی و بی توجهی به بزرگترها می زدند.

عصرایران ؛ دکتر محسن زندی - چند وقت پیش پدرم عکس های قدیمی آلبومش را بیرون آورده بود و به من نشان می داد.

عکس هایی از دوران نوجوانی و جوانی خودش در کنار پدرش.

    چیزی گفت که هنوز هم نتوانسته ام این حجم از ادب و توجه و احترام را درک کنم.

در تمام عکس ها زانوهایش را شکسته بود تا هم قدِ پدرِ کوتاه قدش باشد.

می گفت آنقدر حواسم به احترام و جایگاه پدرم بود که همیشه در کنارش طوری می ایستادم تا بلندتر از او به نظر نرسم؛ و مهم تر آنکه او احساس نکند بلندتر از او هستم.

  راستش هر چقدر سنم بالاتر می رود و بادِ چرخِ نخوت و تکبر و همه چیز دانیِ ایام جوانی ام کمتر می شود، به اهمیت وجود بزرگسالان و حفظ جایگاهشان در هر خانواده ای بیشتر پی می برم.