ولایت کبری و نیابت از معصوم

امام خمینی از یک سو احیاگر اندیشه حکومت اسلامی در عصر خود و بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی بوده و وظیفه چنین حکومت و نظامی را اجرای احکام و ارزش های اسلامی و حفظ و تأمین مصالح ملت و کشور می دانست و اختیار حکومت برای دستیابی به این اهداف را محدود به احکام .

- امام خمینی (س) در تاریخ اول آبان ماه 1364 خطاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی نامه ای نوشت و با قلمی ملاطفت آمیز آنها را از بی توجهی و غفلت نسبت به عدم حفظ حریم های فکری - اعتقادی بر حذر داشته و مرقوم داشتند: لازم است عرض کنم آیات و روایاتی وارد شده است که مخصوص به معصومین(علیهم السلام) است و فقها و علمای بزرگ اسلام هم در آنها شرکت ندارند تا چه رسد به مثل اینجانب.

هر چند فقهای جامع الشرایط از طرف معصومین نیابت در تمام امور شرعی و سیاسی و اجتماعی دارند و تولّی امور در غیبت کبری موکول به آنان است این امر غیر ولایت کبری است که مخصوص به معصومین است .

(صحیفه امام، ج 19، ص 403) حضرت امام برای جلوگیری از سوء تفاهم در بین مردم این مهم را متذکر شده و به نمایندگان مجلس می گوید: تقاضای اینجانب آن است که در صحبت هایی که می شود و پخش می گردد ابهامی نباشد و مرزها از هم جدا باشد.