«زینال! حییّن قهرمان نمی خواد، نون می خواد»*

پس از انقلاب سعید راد در ایران ماند و با  فرونشستن غبار و هیجان ها توانست امکان حضور در سینما را بازیابد.

فیلم تاریخی عقاب ها به کارگردانی ساموئل خاچیکیان با موضوع دلاوری های خلبانان ایران از مهم ترین نقش آفرینی های سعید راد است.

- عصر ایران؛ احسان اقبال سعید - تا سروی بر خاک می افتد و در میان کلمات و اشک ها خاطره می شود انگار تکه ای از جان زیستگان و شنیدگان روزگار رفته اش نیز بر آتشدان فراموشی و ناباوری بلال می شود که مگر سیمای ستاره و اسطوره  در عصر جدید هم اسیر زوال است؟ چگونه می شود آن قامت نسب از سروان برده و نیز دیدگان شهلای بی پروا دگر گردش و ماویی نیابند و با باد بروند.

خبر کوتاه بود و به راستی خبر! که در افواه ایرانیان خبرآوردن در حقیقت فریاد مرگ کسی کردن است،سعید راد درگذشت.

بازیگر سینما که جادو را بر پرده آورد و از نسل جوانان بالیده ی دهه چهل و پنجاه ایران که با رفتنش شاید تنها وثوقی از آن  مانده باشد و دگر هیچ.

رفتن شهرگان تنها رفتن یک تن نیست که نمودشان تنها در بود خلاصه نمی شود و تصویر عمومی حکایت از روزگاری رفته در خاطرات دارد که نمی توان از کنار معبر روایت بی اعتنا گذشت که تنها برگی از درخت فتاد و عاقبت برگ و درخت مگر فتادن و هیمه ی تنور تاریخ گشتن نیست؟ نادر ابراهیمی به سالیان پیشتر نگاشت عسل جان.