تجربه های یکی از هزاران خبرنگاران معمولی

به بهانه روز خبرنگار نگاهی به تجربه بیش از 10 سال تلخی و شیرینی داشته ام؛ روزگاری که در گیرودار «خبرنگار» بودن طی شده است.

- ایسنا/قزوین به بهانه روز خبرنگار نگاهی به تجربه بیش از 10 سال تلخی و شیرینی داشته ام؛ روزگاری که در گیرودار خبرنگار بودن طی شده است.

بیایید تکلیف خودمان را با یک واقعیت تبعیض آمیز روشن کنیم، ما خبرنگارها نسبت به هر قشر دیگری به طور ویژه ای در روز قشریمان این امکان را داریم که خود را همچون درخشش الماس در چشم دیگران فرو ببریم، از مزیت ها و از مضرات حرفه مان بگوییم، اصلاً هر وقت که شد و در هر قامتی که امکانش بود در مورد خودمان صحبت کنیم و اصولاً باید بگویم که یک مقدار قابل توجهی دوست دار قطعی توجه هم هستیم.

با این پیش زمینه می خواهم از سایه روشن هایی صحبت کنم که کمتر دیده می شود و باشد که وقت مخاطبان از این مقداری خودبینی یک خبرنگارِ معمولی خیلی گرفته نشود.

توی صدا و سیما نشونتون میدن؟ در یک تاکسی نشسته ام و بحثهای سیاسی داغ است.

برای ورود به بحث اعلام می کنم که ببینید دوستان، بنده خبرنگارم و اینطور که می گویید نیست و این موضوع یک سری پیش درآمدهایی دارد که به آن توجه نمی کنید و از انصاف دور شده اید و الخ، که تیر آقای راننده همچون بیشتر کسانی که می شنوند خبرنگارم بر قلبم می نشیند: خبرنگار صدا و سیمایید؟ حالا و�