نیم قرن بامبوبافی در لیالستان

هنربامبوبافی در سال 1328 در روستای لیالستان رواج می یابد و دولت وقت به منظور حمایت از صنایع دستی محلی، ساختمانی را تحت عنوان «خانه صنایع دستی» می سازد.

- ایسنا/گیلان هنربامبوبافی در سال 1328 در روستای لیالستان رواج می یابد و دولت وقت به منظور حمایت از صنایع دستی محلی، ساختمانی را تحت عنوان خانه صنایع دستی می سازد.

این ساختمان تا دهه 80 کم و بیش فعال بود تا اینکه پس از وقفه ای طولانی دوباره احیا شد.

ورودی روستا، تابلویی است که همگان را به دیدن خانه صنایع دستی دعوت می کند.

به روستای لیالستان در توابع شهر لنگرود می روم.

تا رسیدن به مقصد، نی های بلند خیزران را می بینم که در حاشیه جاده و کانال آب رشد کرده اند.

در میدانی که نزدیک بقعه روستا قرار دارد، آدرس اساتید بامبو بافی را می پرسم.

مردی در قهوه خانه روستا، مغازه مازیار نیک فر را نشان می دهد و می گوید: کارگاه مجید فلاح هم اینجا بود، به رحمت خدا رفت.

مازیار نیک فر بیشتر از 30 سال است که در صنایع دستی بامبو بافی فعال است.

درست از وقتی نوجوان بود.

می گوید: زمانی که من شروع کردم، بامبو بافی در لیالستان ارج و قرب زیادی داشت.

اگر دهه ی 70 به لیالستان می آمدید، تمام مغازه های همین میدان و مغازه های جلوتر که حالا قهوه خانه شده، هنرمندان صنایع دستی با نی های خیزران، بامبو می بافتند.