خانه ای که درش هیچ وقت بسته نبود

درب خانه خانواده شهیدان جهانگیر و محمدولی رضایی از جمله خانه هایی بود که در آن هیچ گاه به روی اهالی محل بسته نمی شود و این خانه، خانه امید بسیاری از مردم منطقه اسلام آباد بود.

- ایسنا/زنجان درب خانه خانواده شهیدان جهانگیر و محمدولی رضایی از جمله خانه هایی بود که در آن هیچ گاه به روی اهالی محل بسته نمی شود و این خانه، خانه امید بسیاری از مردم منطقه اسلام آباد بود.

به اسلام آباد می روم.

یکی از مناطق حاشیه ای و محروم زنجان؛ منطقه ای که علی رغم همه تنگناهایی که دارد، دارای اهالی خون گرم و مهربانی است.

از دل این منطقه پر از افت وخیز زنجان، زنان و مردان بسیار بزرگی تقدیم کشور شده و خیابانی نیست که خانواده شهیدی در آن زندگی نکند و همه معابر و کوچه های این نقطه از زنجان مزین به نام شهدا است.

در این منطقه مانند همه مناطق شهر زنجان هر خانه برای خود قصه ای دارد.

گاهی این قصه ها رنگ غصه به خود می گیرد و گاهی نیز انتهای آنها مانند آخر قصه های شاهنامه خوش می شود.

یکی از خانه هایی که داستان آن شنیدنی است؛ خانه پدر و مادر شهیدان جهانگیر و محمد ولی رضایی است.

خانه خانواده شهیدان رضایی از جمله خانه هایی بود که درب آن همواره به روی مردم باز بوده و کمتر کسی را می توان یافت که از حاج حاتم پدر این دو شهید والا مقام که چند سالی است دیده در نقاب خاک کشیده