ابوترابی سراسر رحمت بود؛ ایرانی و عراقی فرقی برایش نداشت/قوطی پر از عقرب ابزار مذاکره با بعثی ها!

یک قوطی جای شیر گیر آوردیم.

عقرب ها و رتیل ها را می گرفتیم می کردیم در این ها.

خلاصه بیست تایی جمع کردیم.

یک عقرب سیاه هم گرفتیم.

نخ را گره قفلی زدم.

-  گفتگوی تابناک با ذوالفقار طلوعی از آزادگان سرافراز هشت سال دفاع مفدس درباره خاطرات اسارت و نقش مرحوم ابوترابی در همبستگی اسرای ایرانی را از نظر می گذرانید: بسم الله الرحمن الرحیم؛ ضمن عرض تبریک به مناسبت سالگرد ورود آزادگان به میهن عزیز و عرض خداقوت به شما که روزهای مصادف با اربعین حسینی در تنگه مرصاد و در موکب سیدالاحرار، سیدعلی اکبر ابوترابی مشغول خدمت رسانی به زائران ابا عبدالله الحسین (ع) هستید.

از شما می خواهم خودتان را کامل معرفی نمایید.

سلام و عرض ادب.

بنده ذوالفقار طلوعی.

متولد 1337.

اهل قصرشیرین.

پاسدار، ده سال اسارت.

عضو سپاه پاسداران قصرشیرین بودم؛ که پس از تقریباً هفت، هشت روز که در محاصره دشمن بودیم در تاریخ 5/07/59  به اسارت نیرو های بعثی درآمدم.

در تاریخ 4/06/69 هم به وطن بازگشتم.

آقای طلوعی ما در این مصاحبه می خواهیم پیرامون شخصیت مرحوم ابوترابی صحبت کنیم.

در دوران اسارت فضای اردوگاه، فضایی بود که ترکیبی از اسرا با فرهنگ های مختلف، با قومیت ها و عقاید متفاوت در کنار هم زندگی می کردند.