گیاه سوزی؛ مرگ تدریجی خاک!

با سوزاندن بقایای گیاهی به ویژه برنج در شالیزارها بخش مهمی از عناصر غذایی و هیدروکربن ها که ترکیباتی اساسی در تقویت خاک و رشد محصول هستند ضعیف می شوند‍ و بر اثر تداوم این کار از بین می روند.

- سوزاندن بقایای گیاهی عوارض ناخوشایندی را بر جای گذاشته و سلامت محیط زیست را به خطـر انداختـه است.

باقی ماندن بقایای گیاهی پس از برداشت محصول معضل بزرگی برای کاشت محصولات بعدی شده اسـت.

امروزه به علت ناآشنایی بسیاری از کشاورزان برای رها و آزاد کردن زمین به منظور کشت بعدی، بقایای گیاهی را می سوزانند و یا دور می ریزند در صورتیکه با بکارگیری تکنولوژی های جدید و با فرآوری بقایـای گیـاهی می توان استفاده های متعددی از آنها شود.

حـرارت حاصل از سوختن کاه و کلش در سطح زمین حداکثر تا عمق 4 الی 8 سانتیمتری خاک اثر کرده و افزایش دمـای ایـن عمق از خاک باعث کشته شدن میکرواورگانیسم های مفید خاک می شود و آتش به نقاط دیگر مزارع، ماشین آلات و ادوات کشاورزی انتقال می یابد.

دود حاصل در اطراف جاده ها باعث وقوع تصادف وسـائل نقلیـه می شود و در اثر سوزاندن ساقه های برنج محیط زیست آلوده می شود.

کاه و کلش را می توان در صنایع بسته بندی، تولید الکل اتانول، تولید چوب با کیفیت برتر، استفاده در جیره دام به صورت غنی شده، استفاده در کمپوست سازی و تولید محیط کشت قارچ