تجلّی خبر: چرا «غنچه ای می شکفد، اهلِ ده باخبرند»!؟

با تجلی و جلوه خبریِ نگار در نگارستان عالم، سهراب حق داشت به حال «مردمِ ده» و خبر و نمودی که از تجلی غنچه نو رسیده، شنفته می شود غبطه بخورد یا نه؟ چرا امروز به این نوع خبرها بیشتر نیازمندیم؟ - با تجلی و جلوه خبریِ نگار در نگارستان عالم، سهراب حق داشت به حال مردمِ ده و خبر و نمودی که از تجلی غنچه نو رسیده، شنفته می شود غبطه بخورد یا نه؟ چرا امروز به این نوع خبرها بیشتر نیازمندیم؟ عصر ایران؛ محمد نصیری کلیان- هنوز در بخش های مرکزی کشورمان و در روستاها مردم وقتی به هم می رسند، به جای چه خبر؟ می گویند: تازه چه داری؟ تازگی (new) و خبر (news) با هم نسبت دارند [ به نقل از استاد علی اکبر قاضی زاده .

] ب  ه همان میزان که در تاز‎گیِ سخن و خبر جذابیت و طراوت وجود دارد، در کهنگیِ آن ملال است.

از همین روست که مولانا می گوید: هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود وارَهد از حد جهان بی حد و اندازه شود     از ظواهر بر‎می آید سهراب سپهری در شعر آب را گل نکنیم از باخبری و آگاهی مردمِ ده از غنچه شکفته، که تیتر این یادداشت هم هست، مُتعجب و در حسرت مردمِ ده ، غبطه می خورد چنانکه در ادامه می گوید: چه دهی باید باشد!     تجربه زیسته نگارنده چهار دهه قبل در روستا، این حسرت را تایید می کند.