انتقاد از پزشکیان وظیفه ماست

ما که آقای پزشکیان را نظرکرده خدا و پیغمبر نمی دانیم.

هیچ بزرگی هم به خواب ما نیامد و رأی دادن به ایشان را به ما توصیه نکرد.

می دانستیم به چه کسی رأی می دهیم و از بضاعت او چندان هم بی اطلاع نبودیم.

- خودش هم بنده خدا نه قول خاصی به کسی داد، نه وعده عجیب و غریبی.

هیچ کدام از ما هم معتقد نیست که مخالفت با او مخالفت با امر مقدس است.

اصلاً ما به او رأی داده ایم که بتوانیم نقدش کنیم.

عبدالجواد موسوی، روزنامه نگار در هم میهن نوشت: هرکسی که تعبیر انتقاد سازنده را ابداع کرد قالتاقی بود که هم می خواست از توبره نوش جان کند، هم از آخور.

هم می خواست ادای آزادگی و قلندری دربیاورد، هم می خواست محبوب قلب اهل قدرت باشد.

انتقاد اگر رادیکال و بنیان کن نباشد بیشتر به شوخی شبیه است.

رعایت انصاف و عدل و داد البته چیز دیگری است و ربطی به این تعبیرِ مردرندانه ندارد.

   از آن طرف دشمنی و بی انصافی هم ربطی به انتقاد رادیکال ندارد.

اصلاً در نقد آن هم به معنای حقیقی کلمه چیزی به نام غرض ورزی وجود ندارد.

شما نقد می کنید برای آنکه رفتار غلطی را از ریشه بخشکانید.

آنکه مغرضانه می نویسد و می گوید، ایدئولوژی زده است و ایدئولوژی زده به تنها چیزی که نمی اندیشد و پروای آن را ندارد حقیقت است.