چشم همه به مطب دکتر ساعدی بود؛ هم بیماران، هم ساواک

روز پزشک برای اهالی ادبیات یادآور دکتر غلامحسین ساعدی و داستان هایش نیز است.

اما در مطب ساعدی چه می گذشت؟  -  حورا نژادصداقت؛ اول شهریور روز پزشک است و بین اهالی ادبیات ایرانی، غلامحسین ساعدی است که هم پزشک بود و هم اهل سیاست و هم اهل هنر و هم اهل نوشتن.

خاطرات او از درمان هایش چندان زیاد به دست ما نرسیده.

اما در مصاحبه مفصلی که حدود 40 سال پیش انجام شده و حالا در پروژه تاریخ شفاهی هاروارد در دسترس است، از مطب و ماجرای درمان هایش صحبت کرده.

     نامه نوشتن در میدان تیر پادگان  ساعدی در خانواده ای کارمند و نسبتا فقیر به دنیا آمد، در سال 1314 در تبریز، که در دانشگاه همانجا هم طب خوانده بود.

حوالی سال 1340 برای گرفتن تخصص به تهران می آید و مدتی در قسمت روانپزشکی بیمارستان روزبه مشغول کار می شود.

هرچند همزمان با تلاش های او ساواک هم بیکار ننشسته بود.

تا حدی که باعث شدند دیگر دکتر ساعدی نتواند در دانشگاه بماند.

دلیلش هم ساده اما کمی عجیب است.

ساعدی وقتی با بیمارانش در روزبه حرف می زد، ریشه اختلال های روانی را صرفا در عوامل بیوشیمیک نمی دانست و عوامل اجتماعی هم برایش مهم بوده.

و این نگاه، باعث شده بود تا ساواک خیال کند ساعدی در کلاس هایش قصد دارد نوعی مکتب فکری را به افراد تبلیغ کند و خب، کم کم ماجرای تحت تعقیب قرارگفتن ها و زندان ها و شکن