3 موکب خاص!

در تاریکی جاده و از همین فاصله دور هم پیداست.

شب از نیمه گذشته، اما اینجا هنوز هم بیا و بروی خود را دارد.

- ظاهرش هیچ فرقی با بقیه ندارد، جز نوشته ای که روی بنرِ بزرگ درست کنار جاده نصب شده.

با تعجب هنوز محو نوشته ها هستم که صاحب موکب به استقبالمان می آید.

همراه با هم نزدیک سیاه چادرها می رویم و او از فعالیت های موکب برایم می گوید.

از اینکه روزانه میزبان هزاران زائر اربعین هستند و برای میزبانی از آنها روزانه دو هزار پرس غذا پخت می کنند.

از ساختِ ساختمان نمازخانه و محلی برای استراحت زوار و اسکانشان می گوید.

از ایجاد پارکینگ در آن سوی سیاه چادرها و راه اندازی سرویس بهداشتی و حمام.

از اینکه اینجا 30 نفر به زوار خدمات رسانی می کنند.

صحبت هایش را می شنوم اما ذهنم هنوز درگیر نوشته های روی بنر است، برای همین بدون مقدمه لابلای صحبت هایش می پرسم چرا این موکب را راه انداختید؟ در جواب لبخندی تحویلم می دهد و از ماجرایی می گوید که آغازش به 400 سال پیش برمی گردد.

ما عاشق امام حسینیم، همیشه بودیم و هستیم و این عشق و علاقه ما مربوط به امروز و دیروز نیست اینها را شهریاری صاحب موکب می گوید و ادامه می دهد: درست است اقلیت مذهبی هستیم، اما مولای متقیان و فرزندانش را دوست داریم و عاشق آنها هستیم و اسنادی هست که نشان میدهد که این عشق و علاقه و ارادت مان ر�