تاثیر انزوای اجتماعی در تحلیل بافتهای مغزی

در دنیای مدرن، انزوای اجتماعی و احساس تنهایی به یک معضل بزرگ تبدیل شده است.

به همین دلیل محققان نقش انزوای اجتماعی و تأثیر آن را در اختلال های روان شناختی و بیماری های جسمانی مورد بررسی و تحلیل قرار می دهند.

- اخیراً مقاله ای که نقش انزوای اجتماعی را در تغییرات مغزی بررسی کرده است در ژورنال eLife منتشر شده است که نشان دهنده ی نقش انزوای اجتماعی در کاهش عملکردهای شناختی است.

این مطالعه به شرح زیر است.

یک مطالعه ی تصویربرداری عصبی که به مدت 6 سال در آلمان انجام شده است به این نتیجه دست پیدا کرد که انزوای اجتماعی در آتروفی (از دست دادن پیشرونده ی بافت های مغزی) و کاهش تواناییهای شناختی نقش دارد.

هیپوکامپ افرادی که از نظر اجتماعی منزوی هستند حجم کمتری دارد، ضخامت قشری شان کاهش پیدا می کند و عملکرد شناختی ضعیف تری دارند.

نتایج نشان می دهد که خطر دمانس ممکن است با افزایش ارتباطات اجتماعی به ویژه در بین سالمندان کاهش پیدا کند.

همراه با افزایش طول زندگی، افراد بیشتری تغییرات شناختی و مغزی همراه با افزایش سن را تجربه می کنند.

این تغییرات چندوجهی هستند و می تواند در بین افراد شکل های مختلفی داشته باشد.

همراه با افزایش سن، حجم مغز کاهش پیدا می کنند به ویژه در مناطقی از مغز مانند هپیوکامپ که در حافظه و یادگیری نقش دارند.