عمود 1407؛ جایی که کوله ها به زمین می رسند

اینجا عمود 1407 بعد از حدوداً 80 کیلومتر پیاده روی در طریق مشایه زائران از کشورهای مختلف چشم شان به گنبد اباالفضل عباس می افتد و به راستی که در اینجا «حب الحسین یجمعنا» به چشم دیده می شود.

- اینجا عمود 1407 بعد از حدوداً 80 کیلومتر پیاده روی در طریق مشایه زائران از کشورهای مختلف چشم شان به گنبد اباالفضل عباس می افتد و به راستی که در اینجا حب الحسین یجمعنا به چشم دیده می شود.

خبرگزاری مهر ؛ گروه فرهنگ و ادب _ فاطمه میرزاجعفری: اینجا عمود 1407 است؛ این جمله یعنی پایان چشم انتظاری برای عاشق.

یعنی دل به دلدار رسید.

عمود 1407 همان جایی است که کوله ها به زمین می رسند، دردها آرام می شود و تاول ها ساکت.

همان جایی که زائر خسته راه، کوفتگی های شانه اش را فراموش می کند و سراسر اشک و هق هق می شود.

اینجا وقتی زائران برای اولین بار چشمشان به حرم علمدار کربلا می افتد اشک شوق می ریزند، سراسر نشاط می شوند.

بعد از چند روز پیاده روی در عمود 1407 زائری بر زمین سجده می کند، دیگری به صدای بلند می خواند منو به حرم رسوندی، ازت ممنونم ؛ یکی دیگر با گوشی نوحه اباالفضل باوفا محمود کریمی را برای خود پخش می کند و اشک می ریزد.

زائر دیگری روی زانو نشسته و اشک می ریزد.

دیگری دو دستش را بلند کرده و می گوید آقا سلام ، اینجا قدم هایی که نذر آمدن مهدی موعود شده بودند حالا به بهشت