در ستایش سهم خواهی؟!

این می نویسم شاید به مثابه یک میانجی محوشونده که دیریست از «نخواست قدرت و سهم» لذت می برد، صدای این کنش گران را پژواک دهم، و بگویم اگر خدمت را لذتی هست، - پایگاه خبری جماران: دکتر محمدرضا تاجیک در یادداشتی که در اختیار جماران قرار داد، نوشت: یک به راستی، چرا در نزد اصحاب قدرت ما، آن کنش مشارکتی مردمان در دوران پیشاپیروزی ممدوح است، اما آن خواستِ سهم و مشارکت در دوران پساپیروزی مذموم؟ به بیان ساده تر، چرا آن سهم خواهی فردای پیروزی -که صورت دیگر مشارکت است (یا همان مشارکت است به بیان دیگر) توسط اصحاب قدرت برتافته نمی شود و خوار و خفیف و پست و زشت شمرده می شود؟ چرا تا زمانی که مردمان بر این ایده هستند که دست از طلب ندارند تا کام عده ای برآورده شود، رشید و اگاه و مدنی الطبع تعریف می شوند، اما چون در فردای پیروزی بر این ایده می شوند که: دست از طلب نداریم تا کام خویش برآریم، دفعتا از مقام و منزلت انسانی و مدنی و اخلاقی معزول و محروم می شوند؟ چگونه است که همگان می توانند از سهم جویی(بخوانید مشارکت جویی) قبل از پیروزی، لذت و حظ (در معنای موسع این مفهوم، اعم از لذت و حظ معنوی و روحی و روانی و احساسی و اندیشگی و شخصیتی و.