آخرین ظرفی که زاینده رود را بدرقه می کند / الهام از مقرنس گنبد مسجد جامع ورزنه در خلق سفال

«هر کس می تواند یک ورزنه کوچک داشته باشد و بداند که ورزنه همچون گنجی در میان کویر، آخرین زیستگاهی است که آنچه بعد از آن دیده می شود برهوت است و بس.

» - در ادامه، سعید قاسمی نژاد اضافه می کند: این آسیب ها جرقه ای بود برای اینکه من و خانم نیکتا محمدی اَروَجه در جستجوی راهی برای معرفی ورزنه باشیم که درنهایت خلق کاسه هایی که از مقرنس موجود در گنبد مسجد جامع ورزنه الهام گرفته شده اند ایده ای بود که در ذهن ما ایجاد و اجرا شد تا هر کس بتواند یک ورزنه کوچک داشته باشد و بداند که این روستا همچون گنجی در میان کویر بوده و آخرین زیستگاهی است که آنچه بعد از آن دیده می شود برهوت است و بس.

او با بیان اینکه هریک از چهار کاسه تولیدشده دارای نامی منحصر است، بیان می کند: برای نام این ظروف تلاش کردیم تا از اسامیِ بسیارقدیمی در تاریخ زبان و نوشتار ایران استفاده کنیم که البته هنوزهم این اسامی در نواحی مختلف ایران استفاده می شوند.

اولین این کاسه ها ایاغ نام دارد و همان طور که می دانیم در مورد افرادی که با یکدیگر صمیمی هستند چنین می گویند که آنها با هم ایاغ اند؛ ضمن اینکه اصطلاح هم پیاله بودن نیز به پیاله ای به نام ایاغ اشاره دارد که هر دو نفر از آن استفاده می کردند.