چشم انداز روابط ایران و ژاپن در دولت پزشکیان؛ آیا توکیو می خواهد مذاکرات هسته ای را احیا کند؟

روابط سیاسی ایران و ژاپن گذشته از سوابق تاریخی، با انعقاد یک قرارداد دوستی در سال 1308 شمسی رسما برقرار گردید.

با وقوع جنگ جهانی دوم در سال 1321، روابط دو کشور قطع گردید و با فشاری که از سوی متفقین بر دولت ایران وارد می شد، ایران مجبور گردید در 9 اسفند ماه سال 1323 رسماً به ژاپن اعلان جنگ نماید.

البته خصومت و تضاد منافع بین دو کشور وجود نداشت.

اعلان جنگ به ژاپن ناشی از فشارهای انگلیس و شوروی که ایران را به صورت دو فاکتو در اشغال خود داشتند، صورت گرفت.

ولی عملاً به علت شرایط خاص جغرافیایی و عدم نفوذ نیروهای ژاپنی به منطقه خلیج فارس، جنگی میان دو کشور رخ نداد.

بعد از شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم، ایران نیز همانند بسیاری از کشورهایی که با ژاپن در حال جنگ بودند، در کنفرانس صلح ”سانفرانسیسکو“ شرکت نمود و عهدنامه صلح با ژاپن را امضاء کرد.

به دنبال این اقدام، مجدداً سفارتخانه های دو کشور در تهران و توکیو به ترتیب در سالهای 1332 و 1333 بازگشایی گردید.

در سال 1334، قرارداد دوستی دو کشور که به علت جنگ عاطل مانده بود، به طور رسمی به مرحله اجرا درآمد و اسناد پذیرش متقابل آن در توکیو میان وزیر امور خارجه ژاپن و سفیر ایران مبادله گردید روابط سیاسی ایران و ژاپن از این تاریخ به بعد در حال گسترش بوده است.