روایت هایی از رنج های ناشنوایان که باید شنیده شود

همه افراد جامعه از حقوق شهروندی برخوردار هستند تا بتوانند در جامعه، با احترام و تکریم رشد کنند، اما افرادی هستند که به دلیل داشتن شرایطی ویژه، - برای رفع نیازهایشان نیازمند توجه بیشتری هستند.

در این بین ناشنوایان، به دلیل محدودیت های ارتباطی و عدم ارتباط موثر با سایر اقشار جامعه، دچار مشکلاتی مضاعف در زندگی روزمره خود هستند.

این افراد محروم ترین گروه معلولین بوده زیرا که هویت سایر افراد دارای معلولیت هویدا و آشکار است اما معلولیت افراد کم شنوا و ناشنوا در نگاه اول مشخص نمی شود که همین امر، مشکلات عدیده ای را برایشان به همراه دارد.

30 سپتامبر مصادف با 9 مهرماه روز جهانی ناشنوایان نامگذاری شده است، به همین بهانه نشستی داشتیم با چند تن از کم شنوایان و ناشنوایان کانون ناشنوایان خراسان رضوی که در ادامه می خوانید: ای کاش ناشنوا نبودم زهرا علی ‍ نژاد، رییس کانون ناشنوایان خراسان رضوی در زمینه مسیر پر پیچ و خمی که طی کرده است، در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: سیستم شنوایی من از بدو تولد دچار آسیب نبود و به مرور زمان و بر اثر تب شدیدی در کودکی، عصب شنوایی ام خاموش شد.

علی نژاد گفت: در سن 12 سالگی به دکتر مراجعه کردم و درنتیجه تست های فراوان، دستگاه شنوایی ام سالم سنجیده شد و در نهایت، پذیرش معلولیت شنوایی من از سوی خانواده سخت بود.