سرنوشت دعاوی بی پایه و اساس در سیستم قضایی

دعوای واهی به معنای اختلاف یا دعوایی است که بر اساس ادعاهای نادرست، بی اساس یا غیرمستند شکل می گیرد.

در این نوع دعوا، طرفین معمولا به دلایل غیرقابل قبول یا شواهد ضعیف به مجادله می پردازند و این موضوع می تواند منجر به اتلاف وقت و منابع شود.

- دعوای واهی به معنای اختلاف یا دعوایی است که بر اساس ادعاهای نادرست، بی اساس یا غیرمستند شکل می گیرد.

در این نوع دعوا، طرفین معمولا به دلایل غیرقابل قبول یا شواهد ضعیف به مجادله می پردازند و این موضوع می تواند منجر به اتلاف وقت و منابع شود.

این نوع دعوا ممکن است در زمینه های مختلفی مانند حقوقی، اجتماعی یا اقتصادی رخ دهد و به دلیل عدم وجود دلیل قانع کننده، به راحتی می تواند حل و فصل نشود.

در حقوق ایران، تأمین دعوای واهی به طور مستقیم در مواد قانونی خاصی تعریف نشده، اما مرتبط با قوانین عمومی و عواقب دعاوی بی اساس است.

مهم ترین مواد قانونی که به این موضوع اشاره دارند عبارت اند از: 1.

قانون مجازات اسلامی ماده 698: به مجازات افترا و توهین می پردازد و درصورتی که دعوای واهی شامل این موارد باشد، عواقب کیفری به دنبال خواهد داشت.

2.

قانون آیین دادرسی مدنی ماده 342: در این ماده به هزینه های دادرسی اشاره شده و بیان می کند که اگر دعوا بی اساس تشخیص داده شود، طرف شاکی ممکن است ملزم به جبران خسارت به طرف مقاب�